کودک به دنبال یک گریه شدید دچار وقفه تنفسی بسیار کوتاه یا به عبارتی ریسه رفتن شده و همان‌طور که گفته شد می‌تواند با سیاه شدن لب‌ها همراه باشد. چشم‌ها بالا رفته و ممکن است لرزشی خفیف در عضلات صورت مشاهده شود که همه این علائم در ریسه رفتن کودکان گذرا هستند.
علت ریسه رفتن چیست و چگونه پیشگیری کنیم؟
ریسه رفتن یا به اصطلاح طلسم حبسِ نفس زمانی است که کودک نفس خود را حبس می کند، معمولاً پس از عصبانیت، ناامیدی، مبهوت یا درد. گاهی حبس نفس منجر به بیهوش شدن کودک می شود.
تماشای طلسم حبس نفس می تواند ترسناک باشد، اما آنها مضر نیستند و معمولا کمتر از یک دقیقه طول می کشند. بچه ها بدون هیچ درمانی از این اتفاقات پیشی می گیرند.
انواع طلسم های نگهدارنده نفس(ریسه رفتن) چیست؟
دو نوع طلسم حبس نفس وجود دارد:
اگر صورت کودک آبی شود، به آنریسه رفتن از نوع سیانوتیک می گویند. معمولا کودک به شدت گریه می کند و سپس نفسش بند می شود. ریسه های سیانوتیک حبس نفس معمولاً به دلیل عصبانیت یا ناامیدی ایجاد می شوند.
اگر صورت کودک سفید شود به آن ریسه رفتن کم رنگ می گویند. ممکن است کودک قبل از طلسم کمی گریه کند یا اصلا گریه نکند. ریسه های کم رنگ معمولاً به دلیل ترسیدن یا درد در کودک ایجاد می شود.
هر دو نوع می توانند بچه ها را تا یک دقیقه درگیر کنند.
واکنش ریسه رفتن در کودکان سالم از ۶ ماهگی تا ۶ سالگی اتفاق می افتد.که زمان ۶ تا ۱۸ ماهگی اوج این اتفاق هاست.
ریسه رفتن در کودکان علت و دلیل مشخصی ندارد، گاهی اوقات، کم خونی و فقر آهن ممکن است باعث ریسه رفتن شود که درمان کم خونی ممکن است به کاهش تعداد ریسه ها کمک کند.
اگر این اولین ریسه رفتن کودک شما است، مراقبت های پزشکی را دریافت کنید. اگرچه این ریسه ها ها مضر نیستند، اما در صورت تکرار بهتر است که پزشک کودک شما را معاینه کند.
کودک خود را در جای امن و روی زمین بخوابانید.
کودک خود را از هر چیز سخت یا تیز دور نگه دارید.
کنار فرزندتان بمانید.
اگر فرزند شما از هوش رفت:سعی کنید آرام بمانید و به خودتان اطمینان دهید که فرزندتان در امان است. دهان فرزندتان را از نظر غذا یا هر شیئی که می تواند باعث خفگی شود بررسی کنید.
پس از ریسه رفتن ،به کودک خود اطمینان دهید که همه چیز درست است و این اتفاق تقصیر او نیست.
آیا می توان از ریسه رفتن کودکان جلوگیری کرد؟
پزشک شما می‌تواند با شما در مورد روش‌هایی کار کند که سعی کنیدریسه رفتنهای کودکتان را محدود کنید. اگر کودک شما معمولاً پس از گریه دچار ریسه می شود، می توانید سعی کنید از ناراحتی کودک خود جلوگیری کنید. به عنوان مثال، شما می توانید:
مطمئن شوید که کودک شما خیلی خسته یا گرسنه نیست.
سعی کنید آرام باشید .تماشای ریسه رفتن فرزندتان ممکن است سخت باشد، اما سعی کنید فقط برای جلوگیری از آن، تسلیم عصبانیت یا رفتار غیرمنطقی نشوید. اگر برای یافتن بهترین راه برای تنبیه فرزندتان به کمک نیاز دارید، با پزشک خود صحبت کنید.
نکته هایی که بیماری صرع و ریسه را از هم جدا می کند:
- ریسه رفتن در کودکان به طور کلی هیچ آسیب کوتاه مدت یا طولانی مدت ایجاد نمی کند.
- اگرچه ریسه رفتن و قطع تنفس می‌تواند برای والدین بسیار آزاردهنده باشد، اما آنها شبیه تشنج‌های صرع نیستند
- ریسه رفتن باعث از دست دادن کنترل مثانه یا روده نمی شوند، در حالی که حملات صرع اغلب این کار را می کند.
- ریسه رفتن هرگز در خواب رخ نمی دهد، در حالی که تشنج های صرع ممکن است در خواب رخ دهد.
- ریسه رفتن عموماً محرکی دارند، (گریه از سر لجبازی، گریه از سر گرسنگی،گریه از سر عادت)در حالی که تشنج های صرع اینگونه نیستند.
- قبل از ریسه رفتن، کودک ممکن است آبی(کبود) شود، در حالی که در صرع، کودک ممکن است در طول یا بعد از تشنج کبود(آبی رنگ) شود.
- کودکان مبتلا به ریسه رفتن، نتایج آزمایش الکتروانسفالوگرافی (EEG) طبیعی دارند، در حالی که کودکان مبتلا به تشنج صرع نتایج EEG غیرطبیعی دارند.
- برخی از کودکان هر روزریسه های متعددی را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر ریسه را فقط به صورت هفتگی یا حتی کمتر تجربه می کنند. هر کودکی به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار می گیرد.
پیشنهاد ما مطالعه مطلب مراقبت از نوزادان
