انتروکولیت نکروزان

کاهش ریسک انتروکولیت نکروزان

با وجود مطالعات زیاد درباره پاتوفیزیولوژی انتروکولیت نکروزان، تلاشهای فراوانی برای کاهش ریسک آن در نوزادان نارس صورت گرفته است. این بیماری مولتی فاکتوریال است و ریسک فاکتورها و استرسورها باعث بروز التهاب و آسیب مخاط روده می‌شوند.

برخی شرایط، نوزاد را مستعد انتروکولیت نکروزان می نماید که شامل:

• تزریق خون در طی ۴۸ ساعت
• یک باکتری خاص در کشت خون یا مایع پریتونئال
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با آلرژی به پروتئین شیر گاو
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با عفونت ویروسی خاص
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با حوادث هیپوکسیک ایسکمیک شدید
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با حوادث ۷۲ساعت اخیر با کشت منفی
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با استرس سرما
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با انترو کولیت در دو یا چند قل دیگر
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با سوراخ شدن خودبخودی روده
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با گاستروشزی
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با بیماری مادرزادی قلبی
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با برخی اختلالات ژنتیکی
• انتروکولیت نکروزان در ارتباط با مواد تجاری مانند فورمولا

چالش مهم، یافتن راهی برای کاهش این ریسک فاکتورهاست. چالش دیگر، یافتن راهی در کاهش بروز آن درسن حاملگی خاص شیوع انتروکولیت نکروزان است. هرچه نوزاد نارستر باشد دیرتر دچار آن می شود (با حداکثر پیک در سن حاملگی ۲۹ تا۳۲ هفته). بعلت شیوع کم این بیماری در نوزادان زیر ۱۵۰۰ گرم (۵درصد)، اینکه کدام نوزاد نیاز به اقدامات پیشگیری دارد بسیار مشکل است.

مداخلات بهبود مراقبت:

۱- تاخیر در کلامپ بند ناف:

تاخیر در کلامپ بند ناف در نوزاد ۳۰ تا۶۰ ثانیه بعد از تولد، در نوزادان ترم و پره ترم فعال توصیه می شود. کلامپ تاخیری بند ناف نه تنها باعث کاهش نیاز به ترنسفوزیون خون بلکه کاهش خونریزی داخل بطنی و کاهش انتروکولیت نکروزان می شود . بخصوص هرچه خون بیشتری از جفت به نوزاد برسد کاهش ریسک بیشتر می شود. دوشیدن بند ناف نیز در نوزادانی که نیاز به احیا دارند و نمی توان کلامپ تاخیری انجام داد اثر مشابهی دارد.

۲- تغذیه روده‌ای:

گاید لاین های مختلفی برای تغذیه نوزادان نارس جهت پیشگیری از انتروکولیت نکروزان ارائه شده اند. در اغلب آن ها شروع تغذیه با ۱۰ mL/kg/d to 20 mL/kg/d در روزهای اول و سپس افزایش تدریجی با توجه به تحمل نوزاد ( early minimal enteral nutrition )توصیه می شود. در مطالعات مختلفی نحوه افزایش شیر بتدرج و سرعت افزایش آن ، نتایج متفاوتی بدست آمده است. در یک مطالعه افزایش شیر ۳۰ mL/kg/d در مقابل ۲۰ mL/kg/d مقایسه و هیچ اثر منفی گزارش نشده است. در مورد زمان فورتی فای کردن تغذیه مطالعات محدود است. همچنین بهتر است تغذیه در حین تزریق گلبول قرمز فشرده قطع شود. زیرا نوزادان آنمیک توانایی افزایش فلوی خون مزانتریک روده را پس از تغذیه ندارند . این امر ، روده های نوزاد را ایسکمیک و مستعد انتروکولیت نکروزان می نماید. اجتناب از آنمی شدید در نوزادان نارس توصیه می شود.

۳- شیرمادر:

شیرمادر بهترین شیر برای نوزاد نارس است و از انتروکولیت نکروزان پیشگیری می کند. این اثرات بخاطر وجود مواد تغذیه ای و بیو اکتیو داخل شیر مادر است. همچنین شیر مادر حاوی مواد ضد التهابی و ضد عفونی مانند باکتریهای هم زیست و الیگوساکاریدها ، سایتوکاینهای ضد التهابی ، فاکتور فعال کننده پلاکت اسیل هیدرولاز، لیزوزیم ، لاکتوفرین ، فاکتور رشد بتا ترنسفورمینگ و CD14 و همچنین فاکتورهای رشد و سلول های بنیادین است که از انتروکولیت نکروزان پیشگیری می کند. در غیاب شیر خود مادر نوزاد ، شیر اهدایی باید ذخیره ، انتقال و پاستوریزه شود. اکثر مواد تغذیه ای و بیو اکتیو در حین این عملیات کاهش می یابند ، اما باز هم در مقایسه با فورمولا منجر به کاهش ریسک می شود.

۴- فلور باکتریال غیرنرمال روده ها:

آنتی بیوتیک ها باعث تغییر فلور نرمال میکروبی به باکتریهای پاتوژن در نوزادان زیر ۱۵۰۰گرم در مقایسه با نوزادان ترم می شود. در یک مطالعه بزرگ ، ادامه آنتی بیوتیک بیشتر از ۵ روز در نوزادان زیر ۱۵۰۰گرم با کشت منفی ، با افزایش ریسک انترو کولیت نکروزان و یا مرگ و یا هر دو همراه بوده است.

۵- داروهای کاهنده اسید معده:

 این داروها باعث افزایش ریسک انتروکولیت نکروزان می شود. آنتاگونیست های H2 باعث تغییر فلور میکروبی مدفوع در نوزادان نارس می شود. بنابراین در تمامی گایدلاین های کاهش ریسک انتروکولیت نکروزان بر اجتناب از استفاده این داروها در نوزادان زیر ۱۵۰۰گرم تاکید شده است.

۶- پروبیوتیک‌ها:

متا آنالیزها نشان دهنده کاهش ریسک انتروکولیت نکروزان در نوزادان نارس با تجویز پروبیوتیک ها شده است. اما برخی مطالعات نیز اثر خاصی مشاهده نشده و کنتروورسیال است.

۷- لوله های نازوگاستریک:

در نوزادان نارس بستری با باقی ماندن لوله نازو گاستریک، افزایش کلونیزاسیون باکتری های گرم منفی مشاهده شده اما افزایش ریسک انتروکولیت نکروزان کاملا تایید نشده است.

۸- فاکتورهای دیگر:

آنمی و تزریق خون: مطالعات متفاوتی در این زمینه و رابطه آنمی و تزریق خون در طی ۴۸ ساعت وجود دارد.اینکه دقیقا خود آنمی و یا آسیب روده ای ناشی از تزریق خون می تواند باعث افزایش ریسک انتروکولیت نکروزان شود مورد سوال است.

خلاصه:

کاهش ریسک انتروکولیت نکروزان با:
۱) گایدلاینهای استاندارد تغذیه روده ای
۲) تغذیه انحصاری با شیرمادر
۳) تغذیه با شیر مادر اهدایی بجای فورمولا تا وقت اتمام زمان احتمالی انتروکولیت (سن حاملگی۲۹تا۳۲ هفته)
۴) کاهش دوره درمان با آنتی بیوتیک
۵) اجتناب از تجویز آنتی اسید در نوزادان نارس
۶) اجرای تاخیر در کلامپ بند ناف در همه نوزادان در بدو تولد
۷) اجتناب از آنمی شدید
۸) گایدلاینهای تغذیه در طی تزریق گلبول قرمز فشرده
۹) مدیریت لوله های بینی معدی
۱۰) پروبیوتیکها

  1. بازتاب: عفونتهای کاندیدایی نوزادان | راههای پیشگیری | نوزادان در خطر ابتلا

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *